Veenweg of -brug

Meer informatie over veenbruggen vind je bv. in de “Encyclopedie Drenthe online”:

Uit Drenthe is een relatief klein aantal veenwegen bekend. Soms bestaat het wegdek uit - al dan niet gekloofde - stammetjes (veenwegen van Nieuw-Dordrecht, Buinerveen, Klazienaveen-Noord en Smilde), soms uit planken (noordelijk en zuidelijk planken voetpad nabij Barger-Oosterveld) en soms uit vlechtwerk (Emmerschans); combinaties van verschillende wegdektypen, bijv. deels stammetjes, deels planken, komen ook voor. De breedte van het wegdek varieert van 25 cm tot meer dan 3,5 m.

De oudste veenweg dateert uit het Midden-Neolithicum (Smeulbrandenweg bij Valthe), andere dateren uit het Laat-Neolithicum (Nieuw-Dordrecht), de Bronstijd (Klazienaveen-Noord, zuidelijk planken voetpad) en de IJzertijd (noordelijk planken voetpad, Smilde). De meest indrukwekkende veenweg is de Valtherbrug, die uit de Romeinse tijd stamt.

Naast de houten wegen is er een klein aantal stenen veenwegen (Buinen, Bronneger); deze dateren uit de Middeleeuwen.

Wat is een veenweg of veenbrug?

Een weg, meestal van hout, in een moerassige omgeving.

In de vroegere veengebieden zijn diverse veenwegen of -paden teruggevonden. De grond was immers te drassig  om over te lopen en men kon er gemakkelijk in wegzakken. Om toch door deze gebieden te kunnen reizen maakte men weggetjes door stokken, palen, planken of stammetjes tegen elkaar aan te leggen. Eigenlijk een eenvoudige manier om het draagvlak te vergroten.

Veenweg hier in Koewacht:

Bij het aanleggen van een stuk nieuwe natuur langs het Pereboomsgat is bij toeval zo’n veenweg blootgelegd.  Of er ook veen onder de palen zit was nu niet te zien, maar het kan natuurlijk ook een andersoortig stuk drassig land geweest zijn waar men overheen wilde. Momenteel is nog niet bekend uit welke tijd de stokken dateren, maar dat is wel in onderzoek. Je ziet op de foto’s heel mooi het pad van paaltjes dat een paar meter breed en ongeveer 10 meter lang is. Meer is er niet blootgelegd. Op de luchtfoto is duidelijk een gedeelte van het Pereboomsgat te zien. In de cirkel bevindt zich de “veenweg”.

De gegraven nieuwe zijarm van het Perenboomsgat. Op de bodem hiervan bevindt zich de bovengenoemde palenbrug. Een betere vorm van conservering kan men zich niet wensen.

Je ziet ook dat de nieuwe natuur voorlopig wordt begraasd door runderen. Dit past binnen de strategie van het aanleggen en beheren hiervan.